کد مطلب:1636 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:269
احکام نذر و عهد
2649- نذر آن است كه انسان برای خدا بر خود واجب كند كه كار خیری را بجا آورد , یا كاری را كه نكردن آن بهتر است ترك نماید.
2650- در نـذر باید صیغه خوانده شود و لازم نیست آن را به عربی بخوانند پس اگر بگوید چنانچه مریض من خوب شود , برای خدا بر من است كه ده تومان به فقیر بدهم نذر او صحیح است .
2651- نذر كننده باید بالغ و عاقل باشد و به اختیار و قصد خود نذر كند , بنابر این نذر كردن كسی كه او را مجبور كرده اند , یا به واسطه عصبانی شدن بی قصد یا بی اختیار نذر كرده صحیح نیست .
2652- شخص سفیه ( كسی كه مال خود را در كارهای بیهوده مصرف می كند ) اگر مثلا نذر كند چیزی بـه فقیر بدهد صحیح نیست و هم چنین شخص مفلس اگر نذر كند كه مثلا چیزی از اموالی كه از تصرف در آنها منع شده به فقیر بدهد صحیح نیست .
2653- نـذر زن بـدون اجـازه شوهر در آنچه با حق او منافات دارد صحیح نیست , و هم چنین نذر زن در امـوالـش بـدون اجـازه شوهر محل اشكال است , مگر در حج و زكاة و صدقه و احسان به پدر و مادر و صله ارحام .
2654- اگر زن با اجازه شوهر نذر كند , شوهرش نمی تواند نذر او را بهم بزند , یا او را از عمل كردن به نذر جلوگیری نماید.
2655- اگر فرزند بدون اجازه پدر یا با اجازه او نذر كند , باید به آن نذر عمل نماید.
ولـی اگـر پـدر یا مادر از عملی كه نذر كرده منعش كنند , به طوری كه آن عمل دیگر در حق او رجحان نداشته باشد نذرش منحل می شود.
2656- انسان كاری را می تواند نذر كند كه انجام آن برایش ممكن باشد , بنابر این كسی كه مثلا نمی تواند پیاده كربلا برود , اگر نذر كند كه پیاده برود نذر او صحیح نیست .
2657- اگـر نـذر كـند كه كار حرام یا مكروهی را انجام دهد یا كار واجب یا مستحبی را ترك كند , نذر او صحیح نیست .
2658- اگـر نـذر كـنـد كـه كار مباحی را انجام دهد, یا ترك نماید , چنانچه بجا آوردن آن و تركش از هر جـهت مساوی باشد , نذر او صحیح نیست و اگر انجام آن از جهتی بهتر باشد و انسان به قصد همان جهت نـذر كند , مثلا نذر كند غذایی را بخورد كه برای عبادت قوت بگیرد , نذر او صحیح است , و نیز اگر ترك آن از جـهـتی بهتر باشد و انسان برای همان جهت نذر كند كه آن را ترك نماید مثلا برای این كه دود مضر اسـت نـذر كـنـد كه آن را استعمال نكند نذر او صحیح می باشد , ولی اگر بعدا ترك استعمال دود برای او ضرر داشته باشد نذر او منحل می شود.
2659- اگـر نـذر كند نماز واجب خود را در جایی بخواند كه به خودی خود ثواب نماز در آنجا زیاد نیست مثلا نذر كند نماز را در اطاق بخواند , چنانچه نماز خواندن در آنجا از جهتی بهتر باشد , مثلا به واسطه این كه خلوت است انسان حضور قلب پیدا می كند , اگر نذر او برای آن جهت باشد صحیح است .
2660- اگر نذر كند عملی را انجام دهد , باید همان طور كه نذر كرده بجا آورد پس اگر نذر كند كه روز اول مـاه صـدقـه بـدهد , یا روزه بگیرد یا نماز اول ماه بخواند چنانچه قبل از آن روز یا بعد از آن بجا آورد , كـفـایـت نـمی كند , و نیز اگر نذر كند كه وقتی مریض او خوب شود صدقه بدهد , چنانچه پیش از آن كه خوب شود صدقه را بدهد كافی نیست .
2661- اگـر نـذر كـند روزه بگیرد ولی وقت و مقدار آن را معین نكند چنانچه یك روز روزه بگیرد كافی اسـت و اگر نذر كند نماز بخواند و مقدار و خصوصیات آن را معین نكند , اگر یك نماز دو ركعتی بخواند كفایت می كند , و اگر نذر كند صدقه بدهد و جنس و مقدار آن را معین نكند , اگر چیزی بدهد كه بگویند صـدقـه داده , بـه نذر عمل كرده است و اگر نذر كند كاری برای خدا بجا آورد , در صورتی كه یك نماز یا یك روز روزه بگیرد , یا چیزی صدقه بدهد نذر خود را انجام داده است .
2662- اگر نذر كند روز معینی را روزه بگیرد , باید همان روز را روزه بگیرد , و در صورتی كه عمدا روزه نـگـیرد , باید گذشته از قضای آن روز كفاره هم بدهد و اظهر این است كه كفاره اش كفاره مخالفت قسم است چنانكه خواهد آمد , ولی در آن روز اختیارا می تواند مسافرت كند , و روزه را نگیرد.
و چـنانچه در سفر باشد لازم نیست قصد اقامه كرده و روزه بگیرد و در صورتی كه از جهت سفر یا از جهت عذر دیگری مثل مرض یا حیض روزه نگیرد لازم است روزه را قضا كند ولی كفاره ندارد.
2663- اگر انسان از روی اختیار به نذر خود عمل نكند , باید كفاره بدهد.
2664- اگـر نـذر كند كه تا وقت معینی عملی را ترك كند , بعد از گذشتن آن وقت می تواند آن عمل را بجا آورد و اگر پیش از گذشتن آن وقت از روی فراموشی یا ناچاری انجام دهد , چیزی بر او واجب نیست , ولی باز هم لازم است كه تا آن وقت آن عمل را بجا نیاورد , و چنانچه دوباره پیش از رسیدن آن وقت بدون عذر آن عمل را انجام دهد باید كفاره بدهد.